نقش بازخورد در آموزش بالینی: اصول، راهبردها و مدل ها

مقدمه: ارائه بازخورد، جزء ضروری و جدایی ناپذیر یادگیری است. بازخورد منجر به یادگیری و پیشرفت می شود و سبب می شود که دانشجو در مسیر دستیابی به هدف باقی بماند. متاسفانه در آموزش پزشکی، بازخورد یا خیلی کم ارائه شده و یا اصلا ارائه نمی شود. ارائه بازخورد در قالب مناسب نیز از جمله مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد. هدف مقاله حاضر ارائه اصول و ویژگی های بازخورد موثر، راهبردها و مدل های ارائه بازخورد است. روش بررسی: در این مطالعه برای یافتن مقالات مرتبط با موضوع تحقیق، پایگاه های اطلاعاتی : elsevier ، google scholar ، sid و magiranبا استفاده از کلید واژه های بازخورد (feedback)، ارزشیابی بالینی (clinical evaluation)، آموزش بالینی (clinical education) و مدل های ارائه بازخورد (feedback models) مورد جستجو قرار گرفت. در مورد مقالات فارسی سال 1385 و در مورد مقالات لاتین سال 2000 مبنا قرار داده شد. در مجموع 49 مقاله به دست آمد. از مجموع مقالاتی که به دست آمد، 34 مقاله مرتبط تشخیص داده شد و مورد استفاده قرار گرفت و 15 مقاله به دلیل نامرتبط بودن کنارگذاشته شد. نتایج: بازخورد باید به عنوان عامل ایجاد و تقویت بازاندیشی که یکی از مهم ترین اصول آموزش بالینی است مورد توجه قرار گیرد. بازخوردی موثر است که به صورت یک مرحله معین در آموزش در نظر گرفته شده باشد؛ ویژگی ها و اصول بازخورد در آن مدنظر قرار گرفته شود؛ و با بکارگیری راهبردها و مدل های مناسب ارائه شود. بازخورد هدفمند، برنامه ریزی شده و متعادلی که به شیوه ای مناسب و متناسب با مخاطبانش ارائه شود، بازخورد موثر و سازنده ای خواهد بود. نتیجه گیری: بازخورد معنادار ( meaningful) و سازنده(constructive) جنبه اساسی یاددهی و یادگیری بوده و برای دستیابی دانشجویان به اطلاعات سازنده ضروری است. بنابراین لازم است که اساتید و مربیان بالینی در خصوص ارائه بازخورد موثر آموزش کافی دریافت کنند. آشنایی با مدلها و راهبردهای ارائه بازخورد می تواند زمینه ارائه بازخورد سازنده و موثر را فراهم سازد.